روزی خرکی بود بسی زیبا

با خواهر و مادر اما نداشت بابا

با یارانه ای که می گرفت و حقوق اندک

می توانست اداره کند یک زندگی کوچک

روزی خر غصه ی ما عاشق شد

عاشق دختری که ازاو خرتر بود،شد

خر عاشق  به سوی خانه روانه  شد

تا مادر چهره اش بدید از رازش اگاه شد

مادر گفت: غصه ات چیست؟

تو فقط بگو ان دختر کیست؟

خر گفت:دختری بس زیباست

خانه یشان هم در فلانجاست

مادرخر فردا صبح خندان  برای تحقیق رفت

اماانچنان عصبانی برگشت که ای کاش نمی رفت

مادر گفت:او دختر خوبی نیست فلان است

احمق!او چشم بادومی و اهل افغان است

نه یارانه می گیرد و نه شناسنامه دارد

تازه به همه گفته از قبرس می اید!!!

تو جمع کن انچه را به دست می اوری مازاد

بعدش هم برو تحصیل کن در دانشگاه ازاد

برو درس خوان و مهندس شو

شوهر یک زن نایس( (nice شو

تازه من یک روز که از دانشگاه عبور میکردم

داشتم یواشکی به حرف استادها گوش میکردم

استاد ها با هم یک صدا می گفتند

این دانشجو ها به خر زکی گفتند

از ان پس به تو می گویند جناب خر

مهندس اگر نخواهی هم دکترخر

اسمی برای خودت به هم بزن

پوز این دختر هم به خاک بزن

کلی پول دربیار و به خارج رو

به انگلیس ،المان یا قبرس رو

یک دختر اورجینال قبرسی بگیر

بعدش هم انجا سه تا سه تا زن گیر

این دختره ایکبیری و افغانی چیست؟

ان ورپریده اصلا لایق پسر من نیست

خر گفت:افرین به این مادر دانا

او برای من هم مادرست هم بابا

من به نصیحت تو عمل  می کنم

می روم و ازاد ثبت نام می کنم

بعد تحصیل،دکتر یا مهندس می شوم

می روم رئیس ناسا در قبرس می شوم

در انجا هم زوجه اختیار می کنم

برایتان10-20تا نوه مهیا می کنم

فرض کنید: به شما این امکان رو میدن که یه رئیس واسه دنیا انتخاب
کنین ....



که قادر باشه به بهترین نحو ممکن دنیا رو رهبری و صلح و ترقی و خوشبختی
رو برای بشریت به ارمغان بیاره

سه نفر برای این کار نامزد شدن..شما بگین بین این سه داوطلب کدوم رو
انتخاب میکنین ؟؟؟

برای خوندن مطلب به ادامه مطلب برید

واي، باران؛ باران؛
شيشه پنجره را باران شست.
از دل من اما،
چه کسي نقش تو را خواهد شست؟
من شکو فائي گلهاي اميدم را در روءياهامي بينم،
و ندائي که به من مي گويد:
"گر چه شب تاريک است
دل قوي دار،
سحر نزديک است
از گريبان تو صبح صادق، مي گشايد پر و بال.

تو مثل قطره باران نو بهاراني،تو روح باراني
تو چنان شبنم پاک سحري؟           
- نه، از آن پاکتري.
تو بهاري؟ نه،-بهاران از توست.
از تو مي گيردوام، هر بهار اينهمه زيبايي را.
گل به گل،سنگ به سنگ اين دشت
يادگاران تواند.
رفته اي اينک و هر سبزه و سنگ
در تمام در و دشت سوکواران تواند.
در دلم آرزوي آمدنت مي ميرد
رفته اي اينک،اما آيا باز بر مي گردي؟
چه تمناي محالي دارم خنده ام مي گيرد!
در ميان من و تو فاصله ها ست.
گاه مي انديشم،
-مي تواني تو به لبخندي اين فاصله را برداري!

دستهاي تو توانائي آن را دارد؛
-که مرا، زندگاني بخشد.

من در آئينه رخ خود ديدم، و به تو حق دادم.
آه مي بينم،مي بينم
تو به اندازه تنهائي من خوشبختي
من به اندازه زيبائي تو غمگينم
آرزومي کردم،
که تو خواننده شعرم باشي.
-راستي شعر مرا مي خواني؟-
نه،دريغا،هرگز،
باورم نيست که خواننده شعرم باشي.
- کاشکي شعر مرا مي خواندي!-

افسوس!
آيا چه کسي تو را،
از مهربان شدن با من، مايوس مي کند؟

تو ،با نوشخند مهر،با واژه محبت،
فرسوده جان محتضرم را ز بند درد
آزاد مي کني.
وبا نوازشت،اين خشکزار خاطره ام را،
آباد مي کني.

-اينک،
با من چه مي کني؟؟؟؟؟؟!!!!!!


در انتظار اميدم،در انتطار اميد             

تو اي گريخته از من! حصار خلوت تنهايي مرا بشکن
به من بتاب،که سنگ سرد دره ام
که کوچکم،که ذره ام
مرا ز شرم مهر خويش آب کن
مرا به خويش جذب کن،مرا هم آفتاب کن.


چگونه با چه زباني به او توانم گفت:"که بر نمي گردي"
ونام خوب تو در ذهن کودک معصوم
تصوري ست هميشه،
هميشه بي تصوير،هميشه بي تعبير
دوباره با من باش! پناه خاطره ام
اي دو چشم،روشن باش!(فانوس روشن باش)

من ندانم که کيم ،من فقط مي دانم
که تويي،شاه بيت غزل زندگيم

چوپاني گله را به صحرا برد به درخت گردوي تنومندي رسيد.
 از آن بالا رفت و به چيدن گردو مشغول شد كه ناگهان گردباد سختي در گرفت، خواست فرود آيد، ترسيد. باد شاخه اي را كه چوپان روي آن بود به اين طرف وآن طرف مي برد.
ديد نزديك است كه بيفتد و دست و پايش بشكند.
در حال مستاصل شد...
از دور بقعه امامزاده اي را ديد و گفت:

برای خوندن داستان به ادامه ی مطلب بروید

همه مي پرسند: 

چيست در زمزمه مبهم آب؟ 

چيست در همهمه دلکش برگ؟ 

چيست در بازي آن ابر سپيد، روي اين آبي آرام بلند 

که ترا مي برد اين گونه به ژرفاي خيال؟ 

چيست در خلوت خاموش کبوترها؟ 

چيست در کوشش بي حاصل موج؟ 

چيست در خنده جام 

که تو چندين ساعت، مات و مبهوت به آن مي نگري؟  

به تو مي انديشم.

اي سراپا همه خوبي! 

تک و تنها به تو مي انديشم. 

همه وقت، همه جا، 

من به هر حال که باشم به تو مي انديشم. 

تو بدان اين را، تنها تو بدان. 

تو بمان با من، تنها تو بمان. 

جاي مهتاب به تاريکي شبها تو بتاب. 

من فداي تو، به جاي همه گلها تو بخند. 

اينک اين من که به پاي تو در افتادم باز؛ 

ريسماني کن از آن موي دراز؛ 

تو بگير؛ تو ببند؛ تو بخواه. 

تو بمان با من، تنها تو بمان. 

من همين يک نفس از جرعه جانم باقيست؛ 

آخرين جرعه اين جام تهي را تو بنوش.

فريدون مشيري

شنبه :
امروز رو مثلا گذاشته بودم واسه استراحت و رسیدگی به کارهای شخصی ام ولی
مگه این مردم میذارن؟!

یکشنبه:
امروز واقعا اعصابم خورد بود چون به هیچکدام از کارهای اداریم نرسیدم.
8753 تصادفی ، 6893 اعدامی ، 9872 تزریقی ، 44596 ایدزی ، و یک نفر بالای
145 سال سن رو واسه خاطر یک آدم وقت نشناس از دست دادم ... برای خودکشی
اونقدر قرص خواب خورده بود که هر کاری میکردم دیگه روحش بیدار نمیشد!

دوشنبه:
رفتم بیمارستان ویزیت یکی از مریضا. دور تختش اونقدر شلوغ بود که
نمیتونستم برم جلو. همه روپوش سفید پوشیده بودن و داشتند تند تند یادداشت
برمیداشتن. هر جور بود راهو باز کردم و رفتم بالای سر مریض، اما دیدم
دانشجوهای پرستاری قبل از من کشتنش. اگه دیر تر رسیده بودم ممکن بود حتی
روحشم ناقص کنن!
از همکاری بدم نمیاد، ولی بشرط اینکه قبلا با من هماهنگ بشه وگرنه خوشم
نمیاد کسی تو تخصصم دخالت کنه.

سه شنبه:
مادره با دوتا بچه اش میخواستن از خیابون رد شن. اول دست یکی از بچه ها
رو گرفتم، اما دیدم اون یکی داره نیگام میکنه.
دست اون یکی رو هم گرفتم، اما دیدم باز مادره داره یه جوری نگام میکنه.
اومدم دست خودشم بگیرم، اما دیدم یه عوضی با ماشین همچی با سرعت داره
میاد طرفمون که اگه خودمو کنار نکشم ممکنه به خودمم بزنه. با یک اشاره
ماشینش منحرف شد و کوبید به درخت. به خودم که اومدم دیدم مادره و بچه هاش
از خیابون رد شدن و برای تشکر دارن برام دست تکون میدن.
منم براشون دست تکون دادم و برای اینکه دست خالی نرم همونی که کوبیده بود
به درخت رو با خودم بردم. طرف اونقدر خورده بود که روحشم یه جورایی نشئه
بود و فکر کنم هنوزم که هنوزه نفهمیده مرده!

چهار شنبه:
خیلی عجله داشتم، اما وایستادم تا دعواشونو ببینم. چون جای دیگه کار
داشتم خواستم برم، ولی دیدم یکیشون داره فحش بدبد میده. اونقدر ازش بدم
اومد که توی راه بهش گفتم: اگه زبونتو نیگه داشته بودی الان نه خودت چاقو
خورده بودی و نه دست من زخمی میشد! الان چند ساعته که همه کارهامو ول
کردمو دارم روحش رو پنچرگیری میکنم!

پنج شنبه:
اونقدر از برج ایفل برام تعریف کرده بودند که هوس کردم این آخر هفته ای
برم اونجا و یه دیدی بندازم. وقتی رسیدم بالای برج، دیدم یه آقایی با
دوربینش رفته رو لبه وایستاده تا از منظره پایین عکس بگیره.راستش ترسیدم
بیفته. با خودم گفتم اگه کمکش نکنم ممکنه همچی بخوره زمین که دیگه قابل
شناسائی نباشه. با احتیاط رفتم جلو بگیرمش نیفته اما تو یه لحظه جفتمون
چنان هل شدیم که روحش موند تو دست من و جونش پرت شد پائین! باور کنید
اصلا تو برنامم نبود ولی بالاخره پیش اومد.

جمعه:
بابا ولم کنید جمعه که تعطیله! میگن تو جمعه ها مرده ها هم آزادن، اونوقت
خدا رو خوش میاد طفلکی من آزاد نباشم ؟!
 

خداجون چیه دیگه چی شده؟بازم که خیسه چشات

                نکنه ایندفعه هم یکی ول کرده دستاش از دستات

نکنه بازم یکی بهت گفته خیلی بی مرامی  بی وفایی

                 نکنه بازم یکی گفته  که ولش کردی تو تنهایی

غصه نخور گریه نکن خوب ما دیگه همینیم

                               ولی میمیریم اگه فقط  یه روز تو ر  نبینیم

اونا نمیدونن تو اصلا واسه چی اشک میریزی

                              دل دادن به اونا مثل اینه که دلت دور میریزی

خدایا تو ساختی اینجا ر  واسه ما اما توش غریبی

                       بازی و  بی وفایی  ما ادما  ر با خودت می بینیی؟

همیشه دستات سفت میزاری تو دستامون اما بازم

                   میگیم:خدا که ولمون کرد نکنه تو تنهایی ببازم؟                   

این قانون زمینه که تو دوستی هامون رعایت می کنیم

                           هر که خیلی خوب بود باید تو خوبیش شک بکنیم

هر خوبیی که بکنی باز میگیم نه این خوب نیست

                        اینجا راه و روش  دوستی مردم  بی دروغ  نیست